Inspiratie

Schuld, kosmisch bekeken.

Schuld die als een permanente vlek op de menselijk natuur is gelegd, is primair een Westers concept, die niet vanuit de oorsprong bij de mens hoort en de kosmische principes. Het is verbonden met het verhaal van de val van Adam en Eva uit het paradijs, en met de menselijke seksualiteit als de oorzaak van schuld en zonde.

Door de Feodale geschiedenis van het Westen heeft schuld het collectieve ego gediend als instrument om ’t gedrag van het individu te controleren en er macht over uit te oefenen.

Terwijl in het Oosten vanuit de Confuciaanse geschiedenis meer naar de dierlijke natuur van de mens gekeken werd, wat de oorzaak was om zich van de oorspronkelijke menselijke natuur af te wenden. Dat idee zit ook achter de Taoïstische religie om mentaal het lichaam onder controle te hebben.

Beide ideeën, zowel die van schuld en de dierlijke natuur is de bron van het zogenaamde ‘kwaad’, en is een schending van de menselijke natuur en veroorzaakt ten onrechte een split in de heelheid van onze natuur. Hierdoor worden ook de onzichtbare helpers van de kosmos*, in de psyche van de mens, buiten werking gesteld en ontneemt daarmee de mens van zijn belangrijkste vermogens.

Woorden als ‘dader’ suggereren dat er kwaad in de mens bestaat, wat niet waar is. Alle kwaad huist juist in de onware mentale programma’s die geïnjecteerd zijn in de menselijke psyche door het collectieve ego. Deze programma’s onderdrukken de ware natuur van een persoon en demoniseren zijn helpers van de kosmos.

De rechtvaardiging die voor alles wat te maken heeft met schuld wordt gebruikt, is dat het ons een ‘geweten’ geeft wat ons beschermt tegen het kwaad. Daarmee ontwikkelt het collectieve ego ook de morele waarden en normen die per cultuur en tijdsperiode verschillen en veranderen.

Het kind absorbeert het programma van het collectieve ego in de tijd dat zijn vermogen om te onderscheiden nog niet is gevormd. Hij ervaart wel het conflict van dit programma met zijn innerlijke waarheid. Deze waarheid is zijn oorspronkelijke ware natuur.

Het voelt voor hem als een angst op de achtergrond, die hij gedurende bepaalde momenten in zijn jeugd en adolescentie ervaart, met de volgende informatie: Dat wanneer hij ’t ego programma gaat volgen, hij zijn ware natuur verraadt. Dit bij zijn ware zelf weggaan voelt als ontrouw aan zichzelf.

Om hem in het systeem van het collectieve ego te houden, zorgt deze met een strategie ervoor, dat hij buiten zichzelf iemand zoekt om hem de schuld te geven. Deze strategie kan hem ook bezighouden zichzelf te beschuldigen door het accepteren van oordelen uit de groep of familie. Maar zorgt er ook voor dat hij zich richt op een andere persoon of groep om die te beschuldigen.

Het concept van schuld is ook verbonden met dreigementen en straffen die gebruikt worden door het collectieve ego om het programma van ‘moeten’ en ‘verboden’ in de individuele psyche te installeren. Het schuldgevoel wat geactiveerd wordt wanneer hij tegen het verbod in gaat, omdat hij besloten heeft toch zijn innerlijke waarheid te volgen, dient het her-installeren van deze programma’s.

Het dreigement om schuldig bevonden te worden is verbonden met het beeld van een onuitwisbare vlek die hij op zich krijgt, waardoor die denkt te worden uitgebannen van het sociale systeem.

Dit komt voort uit de verkeerde overtuiging: ‘Dat de mens er alleen voor staat en afhankelijk is van zijn sociale omgeving om te overleven’.

De dreiging om schuldig te worden bevonden, zorgt ervoor dat we allerlei rollen en ‘goede’ zelfbeelden gaan ontwikkelen. Bijvoorbeeld: De held; good-guy; grote-hart persoon; de spirituele; de nobele; de positieve, de compassievolle.

Een ander voordeel van schuld is dat de mens ernaar blijft streven om zijn hogere zelf te ontwikkelen.

Deze genoemde voordelen van het geloof in schuld, dienen om ons slaaf te maken van het collectieve ego, waarbij we onze levensenergie wijden aan zijn doel en onze innerlijke waarheid opofferen.

Het fenomeen schuld heeft ook invloed op het ontstaan van het conflict tussen mensen. Wanneer een persoon de ander als een dader ziet, zet deze een spell of poison arrow op de Sage van die persoon. Hierdoor neemt de werking van het ego in de persoon toe en de invloed van het ware zelf af. Welke nooit in conflict zal gaan met de ander. Dit zorgt voor een oppositie van krachten waardoor een conflict kan ontstaan.

*Ieder mens heeft een Sage (leraar/ gids) en helpers waar hij mee samenwerkt vanuit de onzichtbare wereld. De unieke kwaliteiten van de mens komen via deze samenwerking tot uiting in de zichtbare wereld.


4 september ’24
Tekst: Maria Delilah Verhoeven.
Vertaald vanuit: ‘I Ching the Oracle of the Cosmic Way’. Van Carol K. Anthony en Hanna Moog.